แลปกริ๊งกับคำถามมีอยู่ว่า…”เห็ดตับเต่าขึ้นอยู่ที่ไหน”

สำหรับเด็กชีวะแล้ว อันว่าแลปกริ๊งเป็นการทดสอบประเภทหนึ่งที่สั่นประสาทเราได้พอสมควร การสอบแลปกริ๊งมีวิธีอยู่ว่า ทุกคนจะมีกระดาษคำตอบคนละใบ ส่วนคำถามจะถูกตั้งอยู่บนโต๊ะในห้องแลป โต๊ะหนึ่งตัวจะมีคำถามหลายข้อคนละมุมโต๊ะ และมีลูกศรชี้ทิศทางไปข้อต่อไป ห้ามย้อนศรเด็ดขาด คำถามส่วนใหญ่ก็มาจากการทำแลปทั้งเทอม ซึ่งบางข้อก็จะมีคำถามและกล้องจุลทรรศ์ตั้งไว้ เพื่อให้เราส่องดูสิ่งที่อยู่ในกล้องแล้วตอบคำถาม ดูเหมือนจะไม่มีอะไรยาก

 

สิ่งที่เร้าใจมันจะอยู่ตรงที่เราจะมีเวลาอยู่กับคำถามแต่ละข้อเพียงแค่ 1 นาทีเท่านั้น และเมื่อหมดเวลาก็จะมีเสียงกริ่ง (ดังมากในความรู้สึก) เราก็จำต้องสลัดคำถามข้อนั้นไปแม้ว่าเราจะตอบได้หรือไม่ได้ เราก็จะไม่มีโอกาสกลับมาที่คำถามนั้นอีกแล้ว….โหดมะ เวลาเจอข้อที่ต้องส่องกล้องแล้วเจอคำถามประเภทเซลล์ที่เข็มชี้มีชื่อว่าอะไร มีหน้าที่อะไร….โอว…มันมักเป็นคำถามที่บดขยี้ใจมาก เวลาหนึ่งนาทีต้องบริหารให้ดีที่สุด ส่องบุ๊ป ตอบ แต่ความซวยจะมาเยือนถ้าสายตาเราไม่เท่ากับไอ้คนข้างหน้าเพราะว่ามันต้องปรับกล้องใหม่เสียเวลาอีก แต่มีที่ซวยขั้นเทพคือไอ้คนข้างหน้าหมุนปุ่มผิด ทำให้เข็มเคลื่อนที่ ที่นี่หละเก่งให้ตายก็ตอบไม่ถูก

 

ก็ไม่เข้าใจไอ้วัตถุประสงค์ของการสอบประเภทนี้เหมือนกัน เพราะในชีวิตจริงมันจำเป็นมากหรือที่นักวิทยาศาสตร์ต้องสามารถ ตอบคำถามให้ได้ภายในหนึ่งนาที….ชีวิตเรามีเวลามากกว่านั้นน่าเชื่อเถอะ เรายังหมดเวลาไปกับสิ่งไร้สาระตั้งเยอะ จะมาเคร่งเครียด อะไรกับเวลากับมันสมองขนาดนี้ ไม่มีใครมาด่านักชีวะหรอกเชื่อเถอะถ้าไม่สามารถตอบคำถามได้ภายในหนึ่งนาที เหอ เหอ….

 

ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ก็เพราะว่าวันนี้ไปดูคอนเสริต์ "ชรินทร์ นันทนากร" มา (ไม่ต้องทำหน้าทึ่งกัน…ไปเป็นเพื่อนม่าม้าที่เคารพยิ่ง ส่วนข้าพเจ้าตาปรือตั้งแต่เพลงแรกก็ว่าได้….ดีที่มี BSO เป็นวงที่เล่นดนตรีให้เลยพอมีสิ่งที่ชอบอยู่บ้าง) เอ้า…แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแลปกริ๊ง….ที่เกี่ยวก็เพราะเพลงๆหนึ่งที่ฟังเนื้ยหละ….

 

ปี 1 ศาลายา ชั่วโมงสอบแลปกริ๊งครั้งที่หนึ่งของนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์ปีที่หนึ่ง…..

ขณะที่รออยู่ในห้องเก็บตัว….ไม่ให้ไปปนกันเพื่อกันคนที่สอบแล้วมาบอกข้อสอบ ความจริงไม่ต้องกันก็ได้เพราะบางทีเราได้ข้อสอบกันมาตั้งแต่คืนก่อนสอบ 555

ก็คณะอื่นเอามาให้ เป็นการแลกเปลี่ยนกันคณะไหนสอบก่อนก็เอามา….สมานฉันท์กันมาก….แต่ก็อะนะ ข้อสอบมีเป็นสิบๆชุด มีปัญญาจำหมดมั้ยต่างหากคือปัจจัยสำคัญมากกว่า….ในระหว่างที่พวกเรากำลังเครียด ตื่นเต้น และเร่งจำ พวกผู้ชายสี่ห้าคนก็เดินเข้ามา "เฮ้ย…ได้คำถามเด็ดมาจากข้อสอบ" ทุกคนหันควับไปที่พวกคุณมันทั้งหลาย "คำถามว่าอะไร" คุณมันทำหน้าจริงจังมาก "เห็ดตับเต่าขึ้นอยู่ที่ไหน" เทอมนั้นเรียนอาณาจักรสิ่งทีชีวิต โดยเฉพาะพวกเห็ด รา แบคทีเรีย (ใช้กล้องทั้งน้านนน) ว่าแล้วคุณมันก็ทำหน้าตายกัน แต่ไอ้ที่เหลือแทบตายกัน เห็ดตับเต่าหน้าตาเป็นยังไงฟะ เสียงเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ หนังสือเอกสารถูกผลิกไปผลิกมาหาไอ้เห็ดที่ว่า….. จนกระทั้งถึงรอบสอบคุณมันทั้งหลายก็โดนเรียกไป พวกเราก็เริ่มกระวนกระวายยังหาคำตอบไม่ได้ เลยตะโกนถามไปว่า "แก….บอกมาก่อนดิมันขึ้นที่ไหน"

และแล้วเราก็ได้รู้ว่าผู้ชายไม่เคยโกหก เพราะมันก็ตะโกนตอบมาว่า "เห็ดตับเต่าก็ขึ้นอยู่ริมเถาย่านาง…อะดิ" ว่าแล้วพวกคุณมันก็ฮากันเต็มพิกัด…ทิ้งให้พวกเรานั่งสรรเสริญก่อนที่จะสรุปกันว่าพ่อแม่พวกคุณมันสักคน คงเป็นแฟนเพลงแม่ไม้ไทยเดิม ถึงนึกมุขนี้มาหลอกเอาเวลาเตรียมตัวของเราไป